Column De Bunschoter | Betrekkelijk
Waarom zijn in Spakenburg van zoveel clubs twee versies, waarom lukt het niet om langdurig samen te werken. Laten we van betrekkelijk een werkwoord maken!
Column De Bunschoter | Sandalen
De zomervakantie komt eraan. Het ultieme moment om eens te genieten van een ander plekje op aarde, of om al snel weer terug te verlangen naar ons mooie dorp.
Column De Bunschoter | Vur mekaar
“Ja dat is wel een bijzondere eigenschap van die Spakenburgers. Als je hier met een idee komt, dan wordt het groots. We zijn hier welkom met een idee, de lokale ondernemers pakken het op en maken er wat moois van. Iedereen vaart er wel bij”
Column De Bunschoter | Rondwegspam
Later als we sloom en zeverig geworden zijn, vertellen we ons nageslacht over de schoonheid van Bunschoten. Over het Spuiplein waar nog niet continu gebouwd werd, over de kroeg waar je om half negen stond te dringen, over de dijk waar je met je meisje zo van het uitzicht kon genieten.
Column De Bunschoter | Geld zakken
Bij geld denk ik praktisch, aan die vrolijke flappen die ik in mijn portemonnee heb. Dat is het girale geld; echt geld. Het salaris dat ik einde van de maand krijg is ook echt geld. Maar dit is dus maar 3% van al het geld. Die 97% bestaat alleen op computers van de bank.
Column De Bunschoter | Kerstkriebels
Sinds gisteravond heb ik vier paar schoenen bij de achterdeur staan. Een beetje hooi, wortel en een kleurplaat. Ook al is mij een paar jaar geleden al verteld dat hij niet echt bestaat; je weet het nooit. Mijn vrouw is minder enthousiast, zij schijnt zelfs al te weten dat hij pas op 1 december bij ons in de wijk is. Ze weet ook alles beter…
Column De Bunschoter | Zwarte gewoontes
De zwarte pietendiscussie komt robby niet goed uit; als witte piet wordt het knuffelen van je oude schoolliefde toch een heel ongemakkelijk gebeuren.
Column De Bunschoter | Vakantietaboe
Snikkend hing hij aan de telefoon, met horten en stoten bracht hij het schokkende verhaal. Ze hadden met het hele gezin van haar genoten, blij dat ze in haar laatste fase nog zo intensief contact gehad hadden
Gedicht | De ziel van Bunschoten
De ziel van Bunschoten Warm water glijdt gelaten van haar doorleefd gezicht, als laatste Lot in Sodom, voor seculariteit gezwicht. De vissers zijn vertrokken, geschrokken en vermist. De moraal tot bot geslonken, het water leeggevist. Het laatste warme water op een ijzig koele plaat. Leeg gelopen kerken. Het woord in stilte achterlaat. Haar ziel […]