Gedicht Eva
Eva De eerst barende, jij bent al hun moeders Zorgzaam dragend, het eerste zaad der aarde Onbekend nog, reeds van ongekende waarde Mens en baken voor al zijn nieuwe broeders Met list en vrucht, is de aarde zo verdeeld Jalousie, jou eigen vlees, hun eerste zonde Slaat Kain, Abel tegen God`s gegeven gronde “Vader! Zijn […]
De verjaardag
Verzin voor mij wat onzin Laat me zachtjes zuchten grijnzend glimlachen Neurie onnodig om niets wieg lachend om heel weinig vier haar verjaardag mee Wees de verwaande waanhoop een nietszeggend iemand De ondeugdelijke oom die tergende tante die ik diep dankbaar slechts jaarlijks hoef te pruimen
Zuyderzeese stormen
De zwarte ruige regen, die de hemel op haar knieën dwingt. Waar licht en donker strijden. Windkracht door de zeilen zingt. Waar spanten angstig kraken. Zwaar geslag het eiken tergt. De zee haar gal blijft braken, in grove woede wrakken bergt Nu baard en spieren dijken bouwt, basalt en klei de golven temt. Een vissersschip […]
Gedicht | Aantocht
Die langdurigheid, halsreikend naar een eeuwig. Dat traag verlangen, die zweem van eenzaamheid. De zucht naar ooit, slaakt nog lang geen verlichting. Zwichtend voor huidigheid, zwijmelend naar later. Ze is aantochtelijk maar nog niet nu. hartstochtelijk onderweg, gaand haar weegs naderend, schreiend het heden niet te jagen.
Gordijn
De zon geeft kleine knipoogjes, door een spleetje in `t gordijn Ze plaagt je hoe het is, om tussen slaap en wakker in te zijn.
Gedicht | De ziel van Bunschoten
De ziel van Bunschoten Warm water glijdt gelaten van haar doorleefd gezicht, als laatste Lot in Sodom, voor seculariteit gezwicht. De vissers zijn vertrokken, geschrokken en vermist. De moraal tot bot geslonken, het water leeggevist. Het laatste warme water op een ijzig koele plaat. Leeg gelopen kerken. Het woord in stilte achterlaat. Haar ziel […]
Oudjaar
Toen ik even niet oplette was het voorbij. 365 dagen rennen, vliegen, ronduit druk. Een hoofd vol zorgen, een handvol geluk, voor vrienden, voor haar en voor mij. Oudjaar is niet meer dan een laatste dag. Een avondje stil te staan, om om te kijken; naar fouten, successen en wat nog moet blijken, naar vergeten, […]
Spoken
Gedicht: Spoken Elke nacht brengt mij onondekte spoken rij aan rij Onbesproken spoken. Twijfels over jou en mij. Rondom een zwaar bewaard verlangen naar eenstemmig wij. Als een koude droom over wat ik dacht maar nooit luidop zei Een broze bottenbrij vormt zichtbaar spoken in mijn blanke huid waarin de tijd zich strekt en kromt. […]
Niet alles
Weten is nog geen antwoord Vertrekken nog geen gaan Zwijgen nog geen instemming Horen nog geen verstaan Knikken is nog geen begrijpen Kijken nog geen zien Voelen nog geen emotie Twijfel nog geen misschien Een antwoord is nog geen kennis Waarvoor is al die onrust goed Het doet me alsmaar meer beseffen Dat ik nog […]