Gedicht:
Spoken
Elke nacht brengt mij onondekte spoken rij aan rij
Onbesproken spoken. Twijfels over jou en mij.
Rondom een zwaar bewaard verlangen naar eenstemmig wij.
Als een koude droom over wat ik dacht maar nooit luidop zei
Een broze bottenbrij vormt zichtbaar spoken in mijn blanke huid
waarin de tijd zich strekt en kromt. Spuwt de minuten uit
Het rood en groen van rozen aangevreten door het woek`rend kruid.
Van hartstochtelijk bloed, dat onbehoorlijk uit mijn scheuren spuit.
De spoken twijfels stellen zich op. Gewapend man aan man.
Wek mij met je lippen lief, jij bent het die mij redden kan.
©PH 2012
Muziek Bert Heinen – Opgenomen in The Cube Studios