Column De Bunschoter | Wensen

Op een steenworp afstand van 2015 is het voor veel mensen tijd om een terug te blikken op het voorbije jaar. Om lijstjes te maken van muziek, goede voornemens of de kerstinkopen. Een tijd om nog eens hartelijk te lachen om een feestje of terug te denken aan die geliefde die voor altijd in dit jaar zal blijven. Ondanks de vele verplichtingen, etentjes en lijstjes hopen we de tijd te vinden om na te denken.

Mijn ervaring is dat even terugdenken je optimisme niet altijd ten goede komt, de waan van de dag trouwens ook niet, en de toekomst is al helemaal ongewis. In een jaar als 2014 is het soms moeilijk om niet gelijk aan de dieptepunten te denken. De ramp met MH17, de Ebola epidemie, het Gaza-geweld, de opkomst van de Islamitische Staat, de basisschoolmoorden in Afghanistan van deze week of misschien nog wel het vallen van het kabinet vandaag? Waarbij dat laatste eigenlijk alleen geld en ego’s vernietigd…

Wanneer ik mijzelf hoor zeggen dat “we leven in een slechte tijd” dan klinkt hierin het cliché van elke generatie. Iedereen leeft in een slechte tijd voor wie het nieuws, de kranten en het internet leest. Nu wil ik niets af doen van al die nare gebeurtenissen in de wereld, maar misschien lees ik wel teveel nieuws. Misschien komt er wel veel meer ellende op ons af dan goed voor ons is. Die economische crisis is uiteindelijk ook maar iets dat we elkaar wijsgemaakt hebben. De statistieken zeggen dat ondanks al dat geweld het een van de meest vredevolle jaren ooit is. Misschien is onze wereld wel te groot.

O zo vaak komt het neer op grote voorbeelden van grote problemen, lange overzichten van wat er allemaal mis is, of kan gaan. Kunnen we niet meer kijken naar de kleine dingen in ons leven, de praktische zaken van dichtbij? Is deze laatste week van het jaar niet zeer geschikt om na te denken wat dit jaar nu echt belangrijk was?

Mijn eerste voornemen op mijn lijstje is om niet al te lange lijstjes te maken, het tweede om alleen nog maar dingen op te schrijven die ook werkelijk haalbaar zijn en als derde om voor met elk voornemen ook een ander te helpen. Met deze drie uitgangspunten wil ik de kerst en het nieuwe jaar in. Met een eenvoudig rijtje van drie kleine wensen, waar alle andere voornemens ook aan moeten voldoen.

Mijn vrouw en ik zijn met de kerstkaarten begonnen. Dit jaar eens niet naar de mensen van wie je er eentje terug verwacht, maar naar de mensen die niet veel meer verwachten. Er zijn nogal wat dorpsgenoten die weduwe, weduwnaar of alleenstaand zijn. Banketletters, oliebollen en gerookte zalm koop ik dit jaar via verenigingen en goede doelen, het kost menig organisatie veel moeite om nog eens wat extra’s in de clubkas te krijgen. Omdat het mij zeker niet gaat om aandacht of een compliment, laat ik het bij deze twee voorbeelden.

Laten we met elkaar als voornemen voor 2015 stellen dat we onze wereld klein proberen te houden. Dat familie, vrienden en buren eerder komen dan verkoopcijfers, het Midden-Oosten of wereld ziekten. Niet omdat die niet belangrijk zijn, maar omdat dichtbij belangrijker is dan we door het jaar heen realiseren.

Ik wens u een fijne kerst, een goed 2015 en bedank u voor al die leuke reacties en berichtjes die ik met regelmaat krijg op mijn maandelijkse plekje in Bunschoter. Bedankt.