Wat een feest was het afgelopen zaterdag, de overvloed aan fakkels, schorre kelen en complimentjes gaven de vele mensen een groot gevoel van verdiend kampioenschap. Een periode van hard werken, toejuichen en motiveren leidt dan naar een beker, een botter en een vrolijke groep bewoners die het resultaat vieren.
De gedrevenheid om te winnen en om voor het beste resultaat te gaan zit diep geworteld in de Spakenburgse genen. Middelmatige teams, halve klussen en bescheiden ambities zie je hier nauwelijks. De drive om de beste willen zijn is misschien wel de grootste kracht van onze inwoners. De lijst met voorbeelden is enorm; van succesvolle bedrijven, kampioensport en authentieke cultuur. De prestaties van Spakenburgers zijn om trots op te zijn.
Toch zit er een keerzijde aan elke medaille, zo ook die van de gedreven Spakenburgers. Het gebeurt zo vaak dat een groep splitst en als twee aparte groepen verder gaat. Van elk succesverhaal in Spakenburg is er ook een splitsing of groepje dat halverwege ineens een eigen koers is gaan varen. Waarom resulteert die gedrevenheid zo vaak in twee keer de helft? Waarom zijn er van bijna elke club twee versie die hetzelfde willen bereiken? Groepen die eerst samen waren en elkaar nu ineens al concurrent of tegenpartij zien. De tweestrijd van: VVIJV / SV Spakenburg, LOS / RTV Bunschoten, Vrijgemaakt / Gereformeerd, Stoepje/Broodpiraat, Quo Vadis / LGB, Dynamisch Spakenburg / SSE. En vast nog meer voorbeelden.
‘Ja maar daar is zeker een reden voor! We hadden een verschil van inzicht…’ Zo vaak hoor je een fanatieke verklaring waarbij het snel over ‘wulie en heulie’ gaat. Hoe vaak is het verhaal dat er problemen waren over het budget, de samenwerking met de vrijwilligers of het gedrag van bestuursleden. En vrijwel altijd komt het op hetzelfde neer; het was een probleem met ego’s en een grotere ambities dan het vermogen om over de verschillen heen te kijken. Meestal is het een eigenwijze drol die zijn beste bedoelingen het belangrijkst vindt en niet luistert naar andere bedoelingen. Wat dat betreft zijn samenwerkingen maar betrekkelijk.
En iedereen die dit leest en zich als vrijwilliger, bestuurder of ondernemer herkent in de bovenstaande voorbeelden; Zou het succes en kwaliteit niet veel groter geweest zijn als je gezamenlijk het zelfde doel zou hebben nagestreefd? Wie kan eerlijk zeggen dat hij met de helft verder is gekomen? Wie vindt dat de reden om tegenover elkaar te komen groter is dan het mogelijke resultaat dat behaald had kunnen worden?
Als we onze kwaliteiten en ambities als Spakenburgers nu eens zouden afstemmen op hetzelfde doel? Als we nu eens stoppen met ‘wulie en heulie’ en gaan kijken wat je met twee keer zoveel vrijwilligers en budget kan bereiken?
Als we één voetbalclub hadden, dan speelden we al lang eredivisie. Als Dynamisch Spakenburg, SSE, Cultuur Platform, VVV, Muziek aan Zee, Zuidwal en COV nu eens als één blok Spakenburg promoten, dan waren we de grootste toeristische trekpleister van Midden-Nederland. Als er een sportkoepel was voor alle sportclubs dan zouden we faciliteiten en sportparken multifunctioneel kunnen gebruiken. Als al het varend en staand erfgoed nu eens samen beheerd werd, dan staan we voor 2020 op de Unesco Werelderfgoedlijst.
We zijn al zo mooi op weg, het gaat al zoveel beter. Laten we dat volhouden en denken in de gezamenlijke kansen voor een mooi, authentiek en succesvol dorp met de mooiste haven van Nederland, de gezelligste evenementen en continu sportgemeente van het jaar. Betrek elkaar en laten we van betrekkelijk een werkwoord maken.