Een kwestie van uren nog. Het donker is gevallen en met regelmaat beeld ik mij hoefgetrappel in. Vanavond is de lang verwachte sinterklaasavond. En mijn voornemen is om er eens flink van te genieten. Want tsja, het zal de laatste wel zijn.
Met alle discussie van de afgelopen weken en de bergen post en meningen zal die ouwe rakker het na vanavond toch wel voor gezien houden? Een beetje marketingafdeling begint er in 2015 toch gewoon niet meer aan?
Mijn vrouw is de drijvende kracht achter onze sinterklaas beleving thuis. De schoenen liggen door het gehele huis en prompt waren er een paar met speelgoed en pepernoten gevuld. Gisteravond heeft zij zich nog uitgesloofd met een pepernotentaart. De tas met cadeautjes staat klaar en de familie is vanaf half negen welkom voor een gezellig potje sinterklaas spel. Ik schrijf de sinterklaas spanning maar van de af in een laatste column.
Het zal volgend jaar toch wel over zijn? Het probleem met tradities is dat ze maar een paar jaar mee gaan. Hooguit een jaar of vijftig, maar dan houd het wel op. We denken dat sinterklaas al heel oud is en dat het om cadeautjes en springende pieten gaat, maar de huidige tijd is anders. Cadeautjes zijn commercie geworden, sinterklaas is slavernij. Afschaffen dan maar.
Nog een paar jaar en dan staat tolerant Nederland met spekkies op het plein suikerfeest te vieren, staan er ingehuurde kerstmannen de brommen bij de supermarkt en vieren we dag dat alles mocht in Nederland. Een nationale feestdag voor alle regeltjes die er nodig zijn om je belasting te doen en alle regels die er niet meer zijn qua abortus, euthanasie en gemengde huwelijke. Nog een paar jaar en we leven in het land waar je alles van partner tot dood zelf mag kiezen, maar waar sinterklaas als racist verketterd is. Een land waar je meer straf krijgt voor belastingfraude dan mensen doodrijden met drank op. Een land waar de aandacht al lang niet meer licht op normen en waarden, maar op de luidste schreeuwer.
Maar gelukkig is het vanavond nog niet zover. Het geld heeft flink gerold en de cadeaus zijn van voor-crisis-achtige proporties. De taarten, hapjes en luxe borrels staan klaar. Een heerlijke avondje waar er achter de voordeur geen problemen zijn. Voor iedereen die lief is geweest een gedicht, taaipop of zoetigheidje. Tenzij je als sinterklaas en zwarte piet over de daken moet om al die pakketjes rond te brengen. Dat lijkt wel slavernij.
Vanavond nog even genieten van een Oudhollandse traditie. Zo’n VOC overblijfsel. Vanaf morgen kunnen we tenminste weer uitkijken naar de kerst. Kerst dat ook al redelijk richting een kerstman met cadeautjes gaat. Wellicht dat iemand op kan komen voor die rendieren die door de winterkou moeten? De kerstman is vast de volgende die eraan gaat. Vraag dat maar aan sint, die weet er alles van.
Och, waar maak ik mij toch druk om? Is het de spanning? De stress om een waardeloos gedicht waarin ik te grabbel gegooid wordt? Of toch die jutezak die onheilspellend in de hoek staat?
Ik wens iedereen een heerlijk avondje. Hopelijk hoef ik niet mee naar Spanje en ben ik er volgende week gewoon weer!