Het is al bijna kerst, dus tijd voor serieuze zaken. Tijd voor alweer een elfde editie van het 3FM spectakel Serious Request.
Al vele jaren op rij reist het mediacircus van 3FM vlak voor de kerstdagen het land rond op zoek naar een plastic keet en veel muzikale aandacht. Een stille ramp krijgt extra aandacht en met vele ludiek acties word er geld ingezameld. Kenmerkend zijn de drie DJ’s die onafgebroken radio maken en nauwelijks eten, dat wil zeggen, groenteshakes en gestampte zaden. Een restantje van vele jaren gelden, want uithongeren is al lang niet meer het onderwerp.
Goed doel, flauwe grappen en veel muziek. Goede actie en ik heb er weinig op aan te merken. Op het werk slinger ik de stream nog wel eens aan, of zap op de tv naar de live-uitzendingen. Mooi toch?
Maar nu we al meer dan tien jaar inzamelen en al schreeuwend geld door de glazen gleuf schuiven, bekruipt mij het gevoel dat het misschien wel eens een keer wat anders mag zijn. Misschien eens leuk om wat variatie in de formule aan te brengen. Een klein hersenspindsel dat ik graag deel:
Wat als we nu eens obesitats als stille ramp kiezen. Als we ons collectieve overgewicht eens onder de aandacht brengen. We zitten al jaren met onze luie reet vanuit de stoel geld over te maken, maar laat die spekrandjes eens in beweging komen.
Ik zie voor mij dat er ergens in Nederland op een groot plein een glazen huis is met een groot veld spinningbikes. Er moet gefiets worden om de studio van stroom te voorzien. Het luie zweet eruit en de stekker erin. Mocht Giel Beelen aan de buurt zijn, kan het gebeuren dat niemand meer wil fietsen. Geen probleem, ik denk dat twee subtiel geplaatste accuklemmen op DJ Giel wonderen zullen doen voor het aantal vrijwillegers.
De DJ worden natuurlijk niet uitgedaagd met sapjes, maar uitsluitend fastfood. De gleuf is net groot genoeg om een Mc menu doorheen te schuiven. De DJ’s moeten blijven eten, tot veel meer dan ongemakkelijk is. Zij zijn na een week hun gewicht in goud waard. Terwijl we al fietsend op het plein zien dat Giel Beelen zichzelf verliest en kokhalazend in een hoekje staat, gaat er gejuich op uit het plein. Zo voelen wij ons al jaren Giel!
Maar alle gekheid op een stokje een beetje uitgekauwd begint het wel te worden. Voor een landelijk goed doel, of een organisatie in eigen land komt nooit genoeg geld binnen. Elk jaar worden er zielige kindje bij gehaald, bij toeval meestal zwart. Zij vormen een week lang het goede doel waarvoor wij dan al hossend voor een bouwkeet staan. “Ja heel zielig ja, hey Ekdom doe nog eens een typetje!”