Er was eens een rondweg zonder borden. Later als we oud en sloom geworden zijn, dan vertellen we aan onze kinderen over vroeger; over de tijd zonder mobiele telefoon, over een spuiplein zonder bouwput en een rondweg zonder borden om elke paal.
Het zal de meeste mensen niet ontgaan zijn. Of eigenlijk is er geen ontkomen aan. Of beter nog, wie de nieuwe stortvloed aan borden niet gezien heeft is al maanden op vakantie of liggend het dorp in en uitgereden. Ineens waren er borden, veel borden, heel veel grote borden met schreeuwerige leuzen. Elke inwoner zijn eigen bord moet het credo geweest zijn.
Een tijdje geleden bedacht de lokale overheid dat er misschien wel veel geld te verdienen zou zijn om bushokjes te verkopen, daarna waren rotondes aan de buurt en als klap op de melkoe is nu ook vrijwel elke lantarenpaal tussen polynorm en de Westmaat optisch verkocht. Wat een mooie deals allemaal en wat worden we er allemaal beter van. De ironie van “We hebben er geen omkijken meer naar!”
In de krant een treffend stuk van ondernemer Willem. Even afgezien van dat hij het contract natuurlijk ook graag had willen hebben, heeft hij gelijk als het gaat om de verkochte ziel van de lokale overheid. Nu de kachel op het Stadsspui van 1700 naar 35.000 euro is gaan roken, is het natuurlijk een logisch optelsom waar die opbrengsten vandaan gaan komen, bij iedereen die wat wil promoten.
Even man en paard, en de bijbehorende cijfers. Tot dit voorjaar regelde ik promotieborden langs de weg bij WKCC of bij De Bunschoter. 10 borden, twee weken lang, inclusief printen en plaatsen: € 260. Nu ben ik als ondernemer verplicht om met ESH te werken: 10 borden, twee weken lang: € 868.50! dat is 3,3 keer zo veel! € 608,50 meer voor hetzelfde. En nu zijn er 50! Posities te bezetten. Een bord per stuk per week kost dus ongeveer € 43. Dat is een jaaromzet van bijna € 110.000
Het mag duidelijk zijn dat het voor de lokale kleine ondernemer 3,3 keer minder interessant geworden is middels deze borden te gaan adverteren. De gemeente is weer een aderlating rijker. Alleen grote landelijke bedrijven hebben budgeten om deze borden in te zetten. Kortom verbaasd u niet als we de komende tijd alleen maar vreemde reclame langs de weg zien. De tijd van de lokale reclame is voorbij. De bijzonder gave borden van de kerkdiensten in het Farel College, Jan Velten met een glimmend voorhoofd, een fietsje voor Fritsje van Steven Koelewijn, een fles gardonagwat van Henk-Peter, of die totaal onleesbare borden van Agilitas, of extreme hergebruik van de duikvereniging, die alleen de datum maar opnieuw hoefden te plakken. Het is allemaal voorbij.
Het enige dat wij tegen al dat commerciële geweld van buuten nolletje kunnen doen is boycotten. Dat de lokale overheid haar ziel verkocht heeft is hun eigen schuld, maar laten wij als ondernemers dat niet doen. Als we gewoon nooit adverteren en ook niet ingaan op die ‘zooi uut de stad’ dan komt er vanzelf verandering. De Vox Populi is sterk in deze kwestie. Ondernemers kom op. We verzinnen wat nieuws en laten ons niet beinvloeden door al die reclametroep die we dat laatste jaren door de strot gedrukt krijgen. Ik vind dat de straten van Bunschoten alleen bedoeld zijn voor de ondernemers in Bunschoten. Geen dure bordenbroei, maar lokale doelen waar nog ambachtelijk aan gephotoshopped is. Zet um op!