Leuk, maar kan ie ook uit? De tel was ik al lang kwijt, het enthousiasme evenwel, maar dat ging voor het ventje niet op. Nog een keer? Na een klein uurtje, luidruchtige kinderverjaardag wist ik weer precies waarom ik zo genieten kan van stilte.
Geluidsoverlast is een lastig geval. Of eigenlijk ook niet, want in de praktijk wordt alle geluid die je niet zelf maakt al als overlast ervaren. Of het nu de wilde buurjongen is met zijn heipaalmuziek, de onderbuurman die zijn schilderijtjes schijnbaar met 20 pluggen tegelijk ophangt of de collega die zit te bellen alsof hij het leger toespreekt. Veel geluid is al snel irritant.
Slapenloosheid, concentratieproblemen en onromantische nachten. De inwoners van het Oostenrijkse Linz hebben te kampen met een luide kathedraal. De klokken van de dom luiden regelmatig. Elk kwartier een aantal slagen, en elk heel uur een deuntje met de tijd. Een inwoner heeft een advocaat gebeld nadat hij er op gemoedelijke wijze met het bisdom niet uit kon komen. De advocaat luide de noodklok bij de pers, en trok aan de hoogste bel met een brief naar de Paus zelf. Of het in de nachtelijke uurtjes wat minder kan?
Wie kent niet bij ons die vrolijke staak aan de rand van het Spuiplein. Het Karreljon prijkt hoog boven het monument en de parkeerkuil uit en is het pronkstuk van beiaardend Spakenburg. Het gedrocht schijnt een cadeau van de inwoners van Bunschoten te zijn, iets met 600 jaar stad. En je weet hoe dat gaat met cadeaus; je krijgt het dus je mag niet klagen, maar eerlijk heb je er geen reed aan. Sterker nog wie heeft dit cadeau aan zichzelf gegeven?
Een vrolijk deuntje op de zaterdagochtend. Al scharrelend over de markt klinkt er vrolijk spel uit de stenen toren. Gezellig voor bezoekers. Wat niet iedereen weet is dat een groot deel van het karreljonspel gewoon een automaat is. Meerdere keren per dag speelt het karreljon hetzelfde. Meerdere dagen achter elkaar ook. Zonder dat er iemand aan te pas komt. Een bevriend stel woont vrijwel naast het karreljon, en heeft mij kunnen vertellen dat er heel december elk uur hetzelfde liedje afgedraaid is. Elk uur hetzelfde belletje. Er blijkt zelfs een ritme in de deuntjes te zitten van ongeveer 12 verschillende liedjes die alleen sporadisch op zaterdag gewisseld worden.
Wat is dat toch met klokken en karreljons? Het bisdom in Linz gooit het op een Christelijke traditie die al ruim 112 jaar bij het geluidsbeeld van het dorpje hoort. Ons karreljon is een cadeautje, dus daar mag je ook niet teveel over zeggen. Leuk dat karreljon, zeggen alleen de mensen die buiten geluidsafstand wonen.
Bij een zelfde situatie in Tilburg is in 2011 afgesproken dat de klok niet luider mocht zijn als 80 db in de nachtelijke uurtjes. Dat was voldoende voor de omwonenden. In Stadskanaal liep een dergelijk geschil nog creatiever uit. De rechter bepaalde dat de koster van de kerk de klokken mocht luiden zolang hij dat maar met de hand deed, en niet met een machine. De koster is niet oud meer geworden.
En ons karreljon? Och misschien eens een nieuw bandje? Of kunnen we wellicht het onderhoud wegbezuinigen? Meestal lost dat de luide problemen vanzelf op.