Met maar liefst 17 push-ups heb ik mijn goede voornemens volgehouden. En o ja, gister heb ik ook een Mona-toetje laten staan. Geheel voldaan en tevreden kijk ik terug op 20 dagen goede voornemens. Wat een onzin zeg.
Het enige dat magisch is aan januari is het aantal goede voornemens dat als sneeuw voor de zon verdwijnt. De meeste zijn sneller terug in hun oude patroon dan het krabben van je voorruit. Het laatste sprankje hoop op gezonder en beter leven is elk jaar weer een persoonlijke luchtbel. Hoogste tijd om dat gedoe met die voornemens geheel af te schaffen.
Maar zouden we niet stiekem allemaal iets beter willen doen. Gezond, rijk, leuke vrienden? Wie terugkijkt op 2015 zal toch ook zien dat het in Bunschoten ging over vluchtelingen, sportprestaties en economie.
De kranten spreken vaak over crisis en koopkracht, maar lokaal kunnen we toch prima op niveau blijven. Een weekje hadden we vluchtelingen te gast, maar 51 weken woonde er in Bunschoten geen mens zonder eigen dak. We hebben veel goede sporters in het dorp en qua tweedehands auto’s valt het lokaal ook nog reuze mee. Zo slecht gaat het toch helemaal niet?
Voornemens. Ze klinken als een soort straf voor je welvaart en rijkdom. Die buikspieroefeningen op de zolderkamer wil je omdat je teveel lekkere dingen eet. Die nieuwe auto koop je omdat de belasting er anders mee vandoor gaat. De voornemens om je kennissen meer te bezoeken komt ook omdat we ze misschien wel te vaak laten zitten. Bij mij blijft hangen dat er in Bunschoten toch nog steeds een groep mensen woont die het niet zo makkelijk hebben als ik. Die deze kerst geen restjes hebben staan weggooien. Of diegene hun vrienden wel op één hand kunnen tellen.
Wat als wij nu met elkaar als voornemen voor 2016 stellen dat we het in Bunschoten allemaal zo hebben als het gemiddelde van 2015. Dus werken aan elkaar, de minderbedeelden, steun en inzet aan non-profit organisaties.
Wat als wij als inwoners met volle koelkasten en uitpuilende boodschappentassen nu eens elke keer een paar blikken groenten extra meenemen en afgeven aan de lokale organisaties daarvoor. Wanneer elk huishouden in Bunschoten ‘De tweede Gratis!’ Bonus aanbieding weggeeft is er vóór Pinksteren een overschot bij de voedselbank.
Wat als wij nu als ondernemers in Bunschoten niet alle sponsoring omzetten in graszoden, maar elke organisatie een stukje geven? Van een gemiddeld reclamebord op de Westmaat kan een arm gezin prima een jaar leven. ROI? Een bord of een vader, wie zal er met meer vertrouwen over je bedrijf vertellen?
Of inzet; er zijn zoveel organisaties in Bunschoten die wat toevoegen aan cultuur, sport en welzijn. Zij zouden graag eens een avondje van uw hulp gebruik maken. Een aan te bevelen alternatief voor een avond sportschool!
Het is natuurlijk makkelijker gezegd als gedaan. En tien keer opdrukken voor een strakke buik is ook wat waard. Maar och, ik probeer het eens een jaar zonder persoonlijke voornemens en een paar kleine sociale voornemens. (Scheelt ook spierpijn!)