Hyves is uitgekrabbeld, de krabbels zijn verleden tijd, de kriebels weggezakt, maar de jeuk die blijft nog even.
Het is nog niet eens zo heel lang geleden dan de krant met de grote letters Hyves kocht voor het opmerkelijke bedrag van 43 miljoen euro. Opmerkelijk natuurlijk omdat iedereen die niet bij de Telegraaf in de directiekamer zat al wist dat Hyes op haar laatste benen liep. 43 miljoen voor een domeinnaam en een leeglopend stukje code? Er was toch vast wel iemand die twijfels had bij die investering? Is was toch vast wel iets van een addertje onder het gras, of een nieuw plan, of een iets van een idee? Of was het gewoon dom
De krabbels, de foto’s en de vriendschapsverzoeken hadden jarenlang voor veel kriebels gezorgd bij de jeugd, de adverteerders en bij Raymond Spanjar, de oprichter van de netwerksite. De website was de grootste van Nederland en je pubertijd was doelloos als je niet een digitaal profieltje had. Op de piek in 2010 ruim 10 miljoen accounts en miljoenen bezoekers per week. Nu is het 3 jaar later en maakt De Telegraaf bekend de stekker eruit te trekken. Met een lullige 38m afschrijving. Over dikgedrukte letters gesproken…
Waarom is het dan toch ineens gebeurd met de sociale website? Het probleem is digitaal bijna hetzelfde als in het echte leven; zodra je pa er ook op zit, is het over met de fun. Als je 16 bent, en je viert je verjaardag dan wil je een feestje. En zolang je ouders erbij blijven zitten, is het kreperen en inhouden. Toen Hyves zo groot werd dat zelfs ieder hun eigen ouders online zag komen, was het gedaan met de krabbels en de kriebels. Je kan een vriendschapsverzoek van de moeder moeilijk weigeren, maar een foto in beschonken toestand houd je toch ook liever een beetje uit het ouderlijk toezicht.
Het is een algemene tendens in de social media. Het begint hip en trending, met de jeugd, maar zodra iedereen ouder word, en je ouders ook zien wat je online uitvreet, loopt het direct terug. Of Facebook ook een zelfde lot te wachten staat? Misschien wel, sociale media heeft maar een bestaansrecht van enkele jaren.
Er is niets nieuws onder de zon, vroeger had je een eigen hangplek, toen je jeugdhonk, een favoriete kroeg. Zelfs de oude praatmannetjes zie je op vaste plekken; de kop van de haven, nieuwe bakhuisje bij de nieuwe haven en zelfs halverwege de westdijk (vraag mij niet waarom). Ieder jaar willen we weer een nieuwe hangplek om met nieuwe vage kennissen te overdrijven, te roddelen en te kriebelen. Soms digitaal, soms in het echt.
Voor velen is Hyves niet meer dan een plek waar je vroeger nog wel eens vakantiefoto’s van je ex-vriendje kon bekijken, voor sommigen een leuke krabbel, en voor De Telegraaf een flop die nog lang zal blijven jeuken.