“Wij respecteren zijn vriendjespolitiek, maar blijven niet achter hem staan.” Het is een uitspraak die ik de laatste dagen op tv en radio veelvuldig voorbij heb horen komen, in combinatie met de wethouder uit Roermond.
Dat het in de politiek om vriendjes en schone handen gaat, is natuurlijk al jaren een publiek geheim. Het biedt de welbespraakte jongentjes en meisjes van de politiek twee opties: Snel en daadkrachtig handelen en handjeklap met andere politici en ondernemers, of trage schone-handen-wasserij met onderzoeksbureaus, controlecommissies en adviseurs.
Het is de politicus die het eerlijk en transparant wil doen in de politiek, alleen nog mogelijk om je te verschuilen achter adviezen en rapporten. De politicus die binnen zijn regeerperiode resultaatgericht iets voor elkaar wil krijgen, zal snelle afspraken moeten maken. Bij voorkeur in stoffige gemeentehuiskantoortjes.
Neem de aanleg van een willekeurige rotonde op een willekeurige toegangsweg. In het partijprogramma staat dat er wel wat aan de veiligheid gedaan kan worden, dus het plan ligt snel op tafel. De aanwonenden moeten wel een strookje grond inleveren, en de aanleg moet het liefst door een lokale aannemer gebeuren.
Tsja, daar begint de keuze al. De keuze is om er jaren over te doen; met een bestemmingsplan, adviesbureau, buurtcommissie,verkeersonderzoek, commissievergaderingen, nog een onderzoekje, europeese aanbesteding, inspraakperiode, dito vergaderingen en plots staan de verkiezingen alweer voor de deur…
Of een daadkrachtige wethouder die met de bewoners een stukje grond ruilt uit het nabij gelegen plantsoentje, de stratenmaker belt die ook onlangs zijn achtertuin gemaakt heeft, een kunstzinnige achterneef heeft die wel een stukje gesubsidieerde kunst uit zijn schuur kan kloppen en daarmee binnen de planning en binnen de begroting een rotonde regelt.
Tsja, voor beiden is wat te zeggen. De les die we uit de politieke exit van de Roermondse wethouder mogen trekken is toch wel dat politiek allang niet meer gaat over meningen en goede bedoelingen; maar over iedereen tevreden krijgen, jezelf en je politieke vrienden aan het werk houden, budgetten maximaal besteden en de gemeentelijk achterkamertjes efficiënt inzetten…