Zwarte piet, echte mannen, donkere wolken, blanke straten. Het was de week van de clichédiscriminatie. We zitten met elkaar voor 6 miljard in het crisisschuitje, maar de Nederlander heeft wel betere zaken om over te bomen.
Zwarte Piet wil graag niet meer zo genoemd worden, of tenminste ik zag een gekleurde ww-er op de TV vertellen dat hij zich gediscrimineerd voelt. De man heette geen Piet en was zonder gekleurde broek en veer op zijn hoofd niet direct als zodanig herkenbaar, maar was toch gepikeerd over de term Zwarte Piet. Nu wil ik het klauterende hulpje niet zwart maken, maar moet je niet aan het werk in plaats van zeuren over een geuzentraditie? Er zijn nog een boel pakjes die ingepakt moeten worden voor aankomende December. Wanneer een Antilliaan of Surinamer zich beledigd voelt als iemand hem piet noemt, gaat zich maar bij zijn Spaanse werkgever melden…
Toen de nieuwslezeres vertelde dat er door de regen diverse straten blank waren komen te staan, leek het of zij de racistische toon voortzette. Donkere wolken dreven over het land met blanke straten als gevolg, dat is in het land van zwarte Piet meestal andersom.
Maar het hoogtepunt van de oude koeien uit de volgelopen sloot; was de discussie over verwijfde en echte mannen. Een artikel uit het NRC deed mij glimlachen. Vol stemming geschreven, leuk maar een ruime opeenstapeling van clichés. De discussie over mannen met een baard en houthakkerspostuur, of de mooiboy met v-halsje en blauwe jeans. Het blijft een eindeloos verhaal als een contradictie op het moderne feminisme. De vrouwen steeds mannelijker, de mannen steeds softer en bewuster. Dat heette eerst de Metroman, toen de Hipster en nu de Feman.
Dat het verschil tussen een zelfstandige vrouw; spijkerbroek, tatoo, carrière, LATvriendje, bewust moeder en de feman; gekleurde jeans, geen lichaamshaar, LATvriendje; is kleiner dan ooit. Ik zag laatst een zacht ei achter een kinderwagen door het park skeeleren, iphone in de hand, v-halsje open en met geadopteerd twee-papa-kindje. Reuze hip allemaal, maar met lichte braakneigingen. En dat moeten we allemaal maar normaal vinden, want verwijfd is het nieuwe hip!
De discussie over de echte man is geen discussie van echte mannen, of echte vrouwen; maar een discussie van neppe vrouwen. Van die hippe, zelfstandige vanallesjes die eigenlijk snakken naar iets wat puur is. Maar wat wil je, als je zelf niet van nep te onderscheiden bent, dan kijkt de echte man wel uit. Een deel van de moderne vrouw heeft een onuitgesproken verlangen naar de man in zijn oerlijke vorm. Borsthaar, slingerende sokken, ruikend naar omgehakte boom en haardvuur, met een baard van meer dan standje 2 op de trimmer, die gewoon zegt wat hij denk, die een flesje bier met alles open krijgt, die een fietsband plakt, een deur openhoud, een man die een ouderwets knipoogje geeft, die je af en toe met keukentafel en al laat weten dat je leeft. Gewoon een echte man.
Maarja, die echte mannen zijn er wel. Maar die hoeven niks van die hippe dametjes te hebben, die vallen ook op echte vrouwen. Er is dus wel degelijk verschil. Of ben ik nu ook discriminerend?