Het oudste staatshoofd ter wereld, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede en leider in een gebied dat al 65 jaar bedreigd en besproken wordt. Deze week zag en bewonderde ik; Shimon Peres.
Ik kijk niet vaak TV, maar als ik er voor ga zitten kies ik graag iets waar je door geïnspireerd of geraakt wordt. Bij de publieke omroep gebeurt dat gelukkig af en toe nog; met veel interesse volg ik het programma College Tour. Na een indrukwekkende lijst eerdere gasten, was deze week de Israëlische president Shimon Peres te gast in het programma. Een bijzondere gelegenheid, want het was het enige interview die het staathoofd gaf tijdens zijn korte bezoek aan Nederland.
Zo af en toe zijn er in de wereld mensen die indrukwekkend zijn, die een natuurlijk gezag uitstralen en door hun spreken respect afdwingen. Dan spreek ik niet over dictatoriale leiders of regime gebaseerd op een angstcultuur, maar de echt grote leiders. De leiders die van ver komen, die al drie of meer levens ineen hebben meegemaakt voordat ze een voorbeeld werden. Die niet geroemd worden uit angst, maar uit respect. Leiders die niet geleerd hebben om mooie praatjes op te voeren, maar die geleerd hebben waar de werkelijke kern van de boodschap ligt.
De verschijning van Shimon Peres is niet die van een gepoederde Amerikaanse president, een gladgekamde Italiaan of een tenger, maar gewetenloze Syriër. Shimon Peres is een stokoude man die de tekenen van een zwaar leven draagt. Maar een oude man met een oersterke geest, een bevlogen spreker die zorgvuldig over zijn uitspraken nadenkt. Een oude man die weet dat niet hij, niet zijn kinderen, maar zijn kleinkinderen de nieuwe leiders zijn. Rake uitspraken over generaties, jeugd en toekomst.
Wat oude leiders zo bijzonder maakt is hun aanmoedigingen voor de jeugd. Veel hebben ze bereikt in hun politieke loopbaan, veel hebben ze besproken, maar wanneer ze in hun oude dagen gevraagd worden wat nu het beste voor de toekomst is; gaan ze niet meer voor mooie quotes of partij ideologieën. De jeugd heeft de toekomst, de huidige politici veranderen niet zo makkelijk meer.
Op veel vurige vragen antwoordt Peres rustig en correct. Soms natuurlijk met een doordacht antwoord, zoveel jaar politiek ervaring uit zich ook in de juiste woordkeus. Maar waar sommige leiders in het Midden-Oosten vrijwel direct met grote woorden gooien en met spierballen over de katheter zwaaien, straalt Peres rust uit en kijkt uit naar samenwerking en toekomst. Over de leiders van Iran en Syrië is hij optimistisch maar voorzichtig. Gematigd en mooie woorden, daar heeft hij al genoeg van gehoord. Daden, daar kijkt hij geïnteresseerd naar uit.
Voor oude wijze mannen heb ik een zwak, een interesse en waardering. Ze beschikken over een enorm doorzettingsvermogen, hebben parate kennis, maar bovenal zijn ze van veel opsmukt bevrijdt. Leiders zoals Nelson Mandela, Desmond Tutu en Shimon Peres hebben de meeste hoogvliegers al zien komen en weer gaan. Zij hebben geleerd dat het in het leven vooral draait om de ander, en om het samen mét die ander. De wijze manen mogen dan op leeftijd zijn, hun geest is jong. Zij hebben in hun leven geleerd dat het niet de oude rimpels zijn die de maatschappij veranderen, maar de jonge vezels!