Dit weekend vond de Derby der Derbys plaats in het mooiste dorpje van Nederland… Tsja, het mooiste dorpje zeker weten, maar de derby tussen IJsselmeervogels en Spakenburg is de glans van jaren geleden toch wel verloren.
Mijn voetbalkennis en -enthousiasme is minimaal maar dit jaar was het gevoel op een dieptepunt. Schrijnend was het om te merken dat de buurman, van schuin achter, voor het eerst sinds jaren niet het supportersdeel Vak Midden-Noord in de tuin had. Al jaren is het een bonte verzameling roodtrommels-vuurwerk-bier-lallen-sfeeracties-muziek. Al jaren start het rumoer rond half tien op en duurt tot het gezelschap per Treintje Cornelia richting Westmaat gonst.
Maar dit jaar ging alles anders. Geen rood buurtfeest. Geen Treintje Cornelia of bierfietsers. Geen vuurwerk. Geen helikopters. Wat er wel was; het nieuwe album van Mumford and Sons. De langverwachte plaat van deze geweldige folk-band stond al weken in de vooruitbestelling, en was zaterdag rond 14:00 ineens beschikbaar in iTunes. WOW.
Maar toen kwam dus dat Derdy-dilemma; het album had inmiddels 1 keer gespeeld en schreeuwde om nog vaker en harder. Terwijl op de livestream van de LOS de wedstrijd in de startblokken stond. Met de handen in het haar zat ik voor de stereo. Mumford of derby-radio…