Het zijn die kleine dingen die het verschil maken. Het is een veelgebruikt cliché, maar ook een veel bewezen waarheid. De details die je in de vaart van alle dag niet meer ziet, maar je extra opvallen als je even een moment rust neemt.
Het onderwerp voor deze column vormde zich tijdens een ontspannen uitstapje afgelopen weekend. Een paar dagen er tussenuit met een bezoekje aan mijn ouders, die met hun boot door Zeeland reizen. Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik op vakantie in Zeeland ben geweest; een keer met de boot en een keer in een lichtculturele vakantie in een jeugdige badplaats. Mijn herinneringen van de vorige Zeeland trip beperken zich tot kroegen, camping en een verbrand voorhoofd.
Dit keer hebben we een aantal dagen vertoefd rondom het Veerse meer. Een plas van ongeveer dubbel het plaatselijke Eemmeer. Een avond lagen we afgemeerd aan een eilandje, ogenschijnlijk doorsnee, maar niets bleek minder waar te zijn.
In de vallende avondzon keek ik over het kleine haventje, dat niet meer was dan een inham met steigers. In totaal misschien tien boten. Uit het niets kwamen er twee wonderschone zwanen aangedreven. Bijzonder elegant en diep zwart. Puur zwart. Ik was onder de indruk, want zover ik mij kan herinneren heb ik nog nooit zwarte zwanen zo vrij in de natuur gezien. Witte in overvloed in de polders rondom Bunschoten, maar zwarte, elegant, puur zwarte zwanen? Het voelde in elk geval als een eerste ontmoeting.
Ik besloot dat ik aan kaas alleen voldoende had en deelde mijn brood met de zwanen. Maar zwarte zwanen zijn meer dan elegant, ze zijn ook kieskeurig en schuw. Ze lieten zich niet zomaar paaien met een stuk korst. We zijn om alle boten heen gelopen en bij het uiterste puntje van een lege steiger kwamen de twee toch maar even kijken hoe het brood smaakte. Een mooi en rustig gezicht.
Nadat de zwanen uiterst rustig weer uit het haventje gezwommen waren en ik driftig aan deze column begon verschijnen er hertjes tussen de bomen. Langzaam maar duidelijk niet onder de indruk van onze aanwezigheid komen ze dichterbij en na een uurtje staan ze naast de boot te grazen.
Wat een grote avond vol kleine dingen. Een avond zonder e-mail, geen taken voor de volgende dag, geen stofzuigers, geen plannen, geen tijd, geen agenda, geen facturen, geen stad, geen drukte, helemaal niets dat de rust verstoord. Veel en mooie kleine dingen die indruk maken. Een gelukkige en vredige avond. Top.
Vlak voor het slapen gaan tel ik mijn zegeningen, geniet ik van al deze kleine dingen. Mijn column is bijna af, ik neus nog wat op internet. Een grote verzameling beelden en berichten staan er over vervolgde christenen in Irak, Moslim groeperingen die middeleeuwse praktijken hun religie rechtvaardigen. Protesten en demonstraties voor, door en tegen iedereen die een ander geloof heeft. Grote woorden, grote misdaden, grote ellende. Een schril contrast met de vrede die ik hier ervaar. Een ellendig groot verschil. Mensen die mensen doden omdat ze anders willen zijn. In sommige delen van de wereld mag je geen zwarte zwaan zijn.