Je kan net zo goed stoppen, je wint toch niet. Ga aan de kant voor een echte Spakenburger.
Commentaar leveren is ook een vak. Dat bleek dit keer bij de solexrace ook maar weer eens. Het podium was een schavot vol slechte grappen en schreeuwerig commentaar op alles en iedereen die niet binnen het beoogde plaatje paste.
Ik wil nog wel eens een ergernisje uitschrijven over wat er in de politiek gebeurd, of wat er niet gebeurd. Maar dit keer houd ik het dicht bij huis. Op het sluisje van de hongdehemel om precies te zijn. Tijdens de Solexrace, op het podium. Ergernis over commentaar op de deelnemers. Of een vorm van humor die ik niet begrijp dat kan natuurlijk ook.
De romantiek en laagdrempeligheid van de Solexrace is natuurlijk de gelijkwaardigheid. Een voorwielgedreven brommertje die ineen standaard uitvoering over een parcours scheurt. Zowel de winnaars als het noodlot zijn willekeurig. Een hobbeltje kan winst of uitval betekenen. De deelnemers zijn vrolijk verkleed en langs de route staat het vol met mensen die naar de kleurrijke vertoning komen kijken.
Op het podium stond naast de welbekende zandloper, hoofdprijs en juryleden een presentator verslag te doen. Tenminste zo kwam het op hemzelf over. Het kwam op mij over als een reeks slechte grappen, vreemde aanmoedigingen en een ongegeneerde afkeur van alles dat van buiten het dorp meedeed. Opmerkingen als “Stop maar je wint toch niet”, “Kan die gast uit Blaricum ff uit de kant?” en “Ga terug naar je eigen dorp, die prijs blijft hier”. Afgewisseld met slokken bier en onderonsjes met de overige bestuursleden. Het was stil of schreeuwen.
Wie met een microfoon op een podium gaat staan moet zich wel bewust zijn dat hij de gastheer is. Een voorkeur voor een lokale winnaar is geen probleem, maar gedrag zoals deze presentator is geen goed visitekaartje. Zo hoor je niet met je gasten om te gaan. Of het nu satire, voorkeur of indrinken is weet ik niet, maar gedraag je als een gastheer voor het dorp. Voor hem geen microfoon meer, wat een slechte vertoning.
De groep deelnemers aan de Solexrace is uitgeroeid tot een grote trouwe groep die er veel voor over hebben om jaarlijks aan het rondje haven meedoen. Niet alleen de Spakenburgse rijders, maar uit de weide omgeving. Het is inmiddels één van de grootste Solexevenementen van Nederland. Welkom zijn ze. Allemaal. Romantiek en nostalgie daar houden we van.
Het thema was flowerpower. Een leuk thema waar je met wild uitgedoste verkleedpartijtjes uit de kast kan komen. Maar die tijd staat ook bekend als de tijd van tolerantie, van saamhorigheid en begrip voor ieders mening en afkomst. Misschien dat de gastheer daar even over na had kunnen denken!