Ergens in Nederland stapt er een ogenschijnlijk normale man uit een zwarte auto. Een schichtig kijkende beveiligingsbeambte pakt een weekendtas uit de kofferbak. De man krabbelt zijn naam op een notitieblok. Na een ferme handdruk en een ongemakkelijke stilte stapt de beambte in en de auto schiet weg. De parkeerplaats is verlaten.
Vandaag is Volkert van der G vrijgekomen. Na een celstraf die voor vele te kort is gebleken staat de moordenaar van Pim Fortuyn ergens in Nederland weer in de samenleving. Waar die parkeerplaats is, dat heeft de overheid geheim weten te houden, net als de details over beveiliging of begeleiding. Het zal een kwestie van tijd zijn voordat Volkert op een wazig fotootje in een krant verschijnt.
Niemand weet nu eigenlijk precies wie hij is. En eigenlijk weet ook niemand wat hij gedaan heeft. Ja geschoten, dat weten we. Maar vooral is hij de eerste persoon die de publiek veiligheid beschadigde. Het gevoel dat je gewoon mag zeggen wat je vind is nooit meer hetzelfde geweest. Dat Fortuyn een probleem had met allochtone raddraaiers en daar wat van zei, was geen probleem. Dat hij dat met de dood moest bekopen, dat hadden velen hem toch ook niet gegund. Sindsdien moet iedereen met een mening, en vooral een mening die lastig valt bij de Noord-Afrikaanse Nederlanders, over zijn of haar schouders kijken.
Er zijn veel meningen over de persoon en zijn vrijlating. Echt welkom in de samenleving is hij niet. Velen hadden hem graag nog jaren achter de tralies gehad. Maar misschien is zijn vrijlating wel de beste straf voor iemand die angst heeft gebracht. Er zijn serieuze geruchten dat Folkert voor zijn leven moet vrezen. Er zijn mensen die hem hetzelfde lot als zijn slachtoffer gunnen. Het gevoel om voor je leven te moeten vrezen zal hem als straf nog een tijd volgen, juist na zijn vrijlating.
Maar wat als Folkert nu nog steeds een opvliegerig type blijk te zijn? Die bij zijn eerste week samenleving schrikt van al die meningen? Van al die politici die hun best doen om problemen op te lossen. Wat als Volkert in al die jaren niets geleerd heeft? Als Volkert de verkeerde treft zullen velen hun schouders ophalen, maar als Folkert weer begint te schieten? Dan zijn de rapen gaar.
Er zijn landen en overheden die wel raad weten met zulke gevallen. Grote doofpotten waar problemen en mensen in het geheel in passen, van veel opstandelingen hoor je nooit meer iets. Gelukkig hebben wij in Nederland alleen maar doofpotjes waar geld of facturen in passen. Meningen en mensen hebben een plaats, en passen niet in de Hollandse doofpot. Dat noemen wij vrijheid. De prijs van doofpotten en het verdwijnen van mensen is hoog. Maar de prijs van vrijheid ook. Die prijs van vrijheid en angst loopt sinds vandaag weer vrij rond in onze samenleving.