“Kunnen we een keer buiten zitten, waai je zo je tuinstoel uit!” Al zuchtend en hoofdschuddend kijkt hij mij aan. Hij verwacht misschien wat bijval, maar het warme zonnetje op mijn gezicht wint. “Ach mopperkont; het is eindelijk lente, ben je nog niet tevreden…”
Het zal wel typisch Nederlands zijn, klagen over het weer. Oneindig relativeren van wat er ook gebeurd. Leuk, sneeuw; maar wel een beetje veel. IJs in de sloot, maar ook je auto krabben. Of lentezon, maar dan wel met een windje erbij. Wat is dat toch, zijn we nou nooit tevreden?
Het lijkt toch nu wel door te breken, de lente komt eraan. Het zonnetje komt hoger en straalt meer. Het humeur van de mensen om je heen gaat met stappen vooruit en niets staat je tegen. In het slootje naast mij zit een meerkoet al vierenhalf uur een zelfde piepje te geven. Waar het beestje op wacht weet ik niet, maar hij lijkt vastberaden om de lente te vieren. Door het gras wandelen drie macho mannetjes al kwakend achter een zenuwachtige vrouwtjes eend aan; zij weet ook hoe laat het is.
“Het liefst nog een paar graden warmer en dat de wind gaat liggen, dan is het nog lekkerder” Ook de mevrouw voor mij bij de kassa is niet snel tevreden. Ze lacht terwijl ze met een bezweet voorhoofd de boodschappen in de al bomvolle tas propt. “Kijk, bloedheet hoeft ook niet, maar om te zonnen is het nog te koud.” Ze kijkt mij overtuigend aan. Voor haar omvang hoop ik dat het nooit warmer word en we voor haar “zonnen” bewaard blijven. Ze blijft op Hollandse wijze mopperen en relativeren. “Gelukkig zit jij binnen” zegt ze misplaatst tegen het kassameisje. In gedachte verwed ik een krat bier dat ze ook zegeltjes wil…
Een beetje wind kan het lente zonnetje niet drukken toch? Het is nog steeds Nederland, dus een zuchtje her en der zit er altijd wel bij. Of zoals wij vroeger in de studententijd riepen; zolang het schuim niet uit je bier waait, gaan we buiten zitten.
Ik kan van elk weer genieten, frisse winterochtenden, zwoele zomeravonden. Zelfs met een doorweekt hoofd en een oktober-snotneus je huis instappen heeft iets. Misschien dat ik dit voorjaar maar eens niet ga kijken hoe het weer word maar het gewoon laat gebeuren. Zomerjasje aan, en we zien wel of het warm, koud of nat is. Al dat gemopper lat ik aan mij voorbij gaan. Ik wens iedereen nog iets meer lente!