Om bij variatie eens een ondergeschikt stuk groente te beschrijven gaat het deze week om bloemkool. Het groen-witte ding staat maar liefst 5 alinea’s in de aandacht.

De bloemkool is toch wel een stuk groente met de meest magere reputatie. Veel groentes hebben het nog tot een gezegde, gewoonte of stripfiguur geschopt. Zo is de wortel een koosnaampje voor die bijzondere neef, of een gast op een verjaardag. Het boontje weet dat alles wat verkeerd ging toch weer terug komt. Ik weet niet hoe ze eruit zien, maar regelmatig zijn de rapen gaar. De kakker praat nooit over een aardappel, maar heeft er wel één in zijn keel. Kortom een groenteboer heeft een spanend leven.

Maar die bloemkool…
Mijn liefde voor het ding is klein. Mijn moeder kookt het gevaarte vroeger nog wel eens, maar na mijn vertrek uit ouderlijk huis is de bloemkool verleiding nooit meer opgekomen. Met gepaste trots kan ik zeggen dat de bloemkool en ik ieder een eigen weg zijn gegaan. Wanneer moeders bloemkool op tafel schoof, bleef het stil. Zelfs met een sausje konden wij de bloemkool niet op enig kraak of smaak betrappen. Sinds mijn afscheid en bekoelde liefde voor de bloemkool, zien wij elkaar eigenlijk nooit meer. In de supermarkt respecteren wij elkaar, maar van een gesprek zal het niet snel komen.

Maar wat heeft de bloemkool dan wel? Het lijkt zielig, maar ik denk dat het glorieuze hoogtepunt van de bloemkool slecht zijn aanwezigheid is in de wereldhit van Andre van Duin. Hij zong overtuigend over het formaat van de kool in zijn tuintje, met een dubbelzinnige onderlaag. Een verhoede poging de bloemkool van enig sexappeal te voorzien.

Deze week las ik dan toch iets positiefs over de bloemkool. Namelijk een bericht over de grootste bloemkool. Een Britse amateurkweker, die prompt ook Andre heet, was er in geslaagd om een bloemkool van 27,5 kg te kweken in zijn moestuintje. Een geweldige prestatie en een bloemkool die met veel liefde en geduld is omringt. Het mag dus zo zijn dat de bloemkool het moet hebben van formaat en gewicht. Qua kleur, geur of smaak legt de knol het al snel af, maar groot kan ie zeker worden.

Misschien dat ik er ook maar eens eentje moet gaan kweken. Aan geduld zal het hem niet ontbreken…