We besluiten deze doelloze middag maar eens iets totaal onverwachts te gaan doen, aapjes kijken in de dierentuin. Na een reis door de ongerepte natuur in Zuid-Afrika is een dierentuin natuurlijk een lachertje, al het is ook wel makkelijk als je voor de dieren geen uren hoeft te rijden, maar ze in een rondje van 2km keurig op rij zitten te wachten. Wat zijn we toch ook een heerlijk georganiseerd land. Het word een middagje aapjes kijken en gekke bekken trekken. Leuk.
Terwijl wij op de bus staan te wachten zie ik twee lipglossmeisjes staan. Geconcentreerd turen ze naar het schermpje, slecht af en toe onderbroken door een puberale giechel of slecht geacteerde lachstuip. Met haar slanke vingers veegt ze de lachende jongens van het scherm.
De duo “maak-ik-zelf-wel-uit” staat te swipen in de nieuwe telefoon app Tinder. Een digitale speeltje waarbij je foto’s van personen in de nabije omgeving kan bekijken. Gewoon een zenuwachtige glimlach van een willekeurige onbekende. Naar links vegen is afkeuren, naar rechts is goedkeuren en chatten. Mits die ander jou ook goedgekeurd heeft natuurlijk. Mocht je weggeswiped zijn, dan heb je digitale pech.
Ik zie de pubermeisjes vegen en giebelen met een tempo dat ik met de meeste reclamefolders niet eens haal, en de dappere jongens worden massaal weggeveegd. Ik glimlach; politiek gezien valt er met rechts minder te praten, en links wil graag iedereen gelijk. Nou gelijk allemaal naar links afgekeurd, Geert en Diederik zullen het vast een leuke app vinden.
De bus laat op zich wachten. Ik vraag me af of de meisjes zich realiseren dat er ergens in de buurt een jongen van dezelfde jeugdpuistjes ook over hun gecreméde gezichtje zit te vegen. Of misschien wel tientallen jongens, die met dezelfde app, dezelfde vleeskeuring houden. Hoeveel mensen zouden er op dit moment al met een vette vinger naar links geveegd zijn?
Het wegswipen van een foto of het goedkeuren van een knappe meid is natuurlijk eenvoudig. Het digitaal vleeskeuren is tegenwoordig makkelijker dan ooit. Een kwestie van vegen. Maarja, elke foto op het schermpje is uiteindelijk ook gewoon een persoon. Iemand die aardig en leuk gevonden wil worden. Iemand die hoopt op een aantal rechtse veegjes, en bereid is door een groot publiek weggeswiped te worden. Zou het ook in het echt zo werken? Wanneer je een groep van 100 dappere vrijgezelle tieners zou moeten vleeskeuren? Gewoon op 50 cm afstand van iemand staan en aan de lopende band wegvegen?
De telefoon van de meiden geeft een bliep, één van de twee is goedgekeurd. Met gejuich word de veeg naar rechts gevierd. Het aantal keer dat het onzekere meisje weggeswiped is, word waarschijnlijk niet getoond. De kracht van de social media is dat je alleen het goede nieuws meld…
De bus komt. We zijn onderweg naar de aapjes. Die willen ook graag bekeken worden. In ruil voor een pinda, dat dan weer wel. Aapjes kijken op de ouderwetse manier, kost je af en toe een zakje pinda’s. Zou de dierentuin al een aapjes-kijk-app hebben?