Dat het werk van de Europese Commissie altijd een beetje traag en zweverig over komt is deze week wel weer bevestigd met een nieuwtje over een 1 april grap.
Een 1 april grap zal je denken, ja het is inderdaad al even geleden, maar zoals dat bij hoge uitzondering in de politiek voorkomt, duurde het even voorde kwestie in behandeling genomen was. Het betrof hier een 1 april van het vliegveld Charleroi in Franstalig België.
Enigszins verrast dat er ten zuiden van Brussel überhaupt nog iemand humor heeft, lees ik over een verzonnen persberichtje over uitbreidingsplannen. Een lokale website publiceerde een item over een nieuwe landingsbaan vlak bij het vliegveld. Volgens de website zouden de plannen 1 april gepresenteerd worden, ging het om een geheime commissie die uitsluitend Spa water drinkt en afspreekt in en visrestaurant bij de haven van Charleroi. Zelfs de meest goedgelovige Belg heeft doorgehad dat het hier om een nietszeggende flauwe grap ging en het bericht is in een stille doofpot achtergebleven.
Tot half augustus. Ineens duikt er een brief op van de Europese Commissie die bij het voorbereiden van de komende agendapunten op de uitbreidingsplannen is gestuit. Tot zover is de ophef van de nieuwe landingsbaan nog binnen de gesubsidieerde muren gebleven, maar de doortastende EU politici zijn niet schuw van een paar kritische vragen. Een flinke brief word opgesteld en de directie van het vliegveld word politiek correct gesommeerd om tekst en uitleg te komen geven op het Europese pluche. Want vrijdagmiddagplannen voor een nieuwe landingsbaan is nog daaraan toe, maar plannen publiceren zonder dat de Europese Commissie op de hoogte gesteld is; dat is tegen het zere been.
De stomverbaasde directie schuifelt ongeduldig heen en weer, er is politieke stront aan de knikker. Er is politicus die zich graag vastbijt in een plan dat er niet is. En zoals de directie vast al eens ervaren heeft, Europese politici creëren hun eigen werk. Voor dat je het weet vliegen de plannen en regels de pan uit. Het vliegtuig bericht blijkt een 1 april grap van een lokale website. De directie slaat elkaar op de maatpak schouders en stappen grinnikend de auto in.
De Europeese commissie is verdeeld, een enkeling heeft de fout snel door en gniffelt achter het iPadje, het grootste deel was toch al niet aanwezig, maar een restantje is verre van begripvol. Dit zijn niet de plannen en berichten waar de commissie mee lastig gevallen moet worden. De uitgestreken voorzitter maakt een duidelijk statement en doet verwoede pogingen de vliegveld directie de verloren tijd en energie in de schoenen te schuiven.
Het hele voorval wordt in de EU kantine met een gesubsidieerde lunch beklonken en de verloren uren werden op de post ‘grote hoop’ geboekt en de directie en politici knuffelden nog lang en gelukkig.