Wie ben ik om de Keniaanse regering zwart te maken met een cynische column, of waarom zou ik mij nu ook al opwinden over financiële misstanden rondom de evenaar?
Er is niets nieuws onder de Keniaanse zon. Deze week las ik dat de kersverse regering van Kenia hun regeerperiode gelijk goed begonnen zijn met een graai uit de zak. De salarissen zijn per direct verhoogd naar ruim 7700 euro per maand. Voor EU begrippen een schijntje natuurlijk, mogen wij onze handjes bij dichtknijpen, maar voor Keniaanse begrippen wel wat rijkelijk, gezien het gemiddelde salaris in dit land op 1300 euro per jaar ligt…
Het parlement heeft vorige week een voorstel aangenomen de salarissen te verviervoudigen naar een mooi bedrag voor een hardwerkende parlementariër. Gemiddeld gezien is dat ruim 70 keer meer dan modaal in Kenia. De president van het land had juist een salaris verlaging voorgesteld, maar had in deze niet veel in te brengen, dan een goed advies.
In eerste instantie lijkt het een ironisch verhaal, Maar het is natuurlijk waardeloos. De relatie tussen politiek en burgers ligt in dergelijke landen al gevoelig, en dan helpen dit soort graaierijen niet mee. Ook al is het appels met peren vergelijken om een sprongetje naar europa te maken, toch blijkt maar weer dat mensen niet zoveel verschillen.
Begrijp me goed, ik ben echt niet tegen marktwerking en goed betaalde banen, maar het blijkt toch telkens weer dat het voor mensen met macht lastig blijkt te zijn zichzelf een gepaste beloning toe te bedelen. Wie zijn eigen salaris mag kiezen, kijkt toch hoe ver hij of zij kan gaan. Niets nieuws onder de Keniaanse zon.
Dat het voor een regering altijd lastig blijft om dit soort zaken vast te legen, of op haar minst te reguleren is een feit. Want ethiek voor een politicus is heel waardevol. En aan waardevolle zaken hangt een prijskaartje. In het bedrijfsleven is het, op een enkele (banken) sector of topbestuurder na, zelfregulerend. Wie een groot salaris wil, moet grote dingen bereiken. Lukt dat niet, dan kan je gaan en zoek je maar een andere melkkoe. Wanneer een verkoper goede bonussen behaald heeft hij ook veel verkocht, en lopen de orders binnen. Tikkeltje Amerikaans, maar vaak de enige taal die verkopers spreken.
In de politiek zou er een ethieke beloning moeten zijn. Wie zijn werk goed doet, en resultaten behaald die krijgt de taart. Allemaal een voldoende basissalaris en extras voor de gedegen politicus. Wie zijn volledige termijn uitzit, krijgt na vier jaar een mooie handdruk, wie een probleem oplost, een kratje bier op het ministerie, wie bespaart zonder teveel kwaliteitsverlies krijgt een procentje uitgekeerd van de besparing. En wie de Kamervoorzitter niet netjes begroet, die krijgt een kruisje achter zijn naam, wie er een zooitje van maakt, die moet de volgende vergadering op de gang.
Wie over andermans geld beslist, word door andermans ethiek beoordeeld. Niets nieuws onder de Keniaanse zon.