De dag die gewoon heel gezellig gebroederlijk verliep. De dag van de troonswisseling. De dag dat de Nederlanders gewoon lekker zichzelf zijn. De laatste Koninginnedag.
De dag na Koninginnedag. De kater die je wist dat zou komen. De troon die gewisseld werd. Die mooie dag in april. Wat een mooie dag was het gister, een echte Nederlandse dag. Weersverwachtingen die tot op het laatste moment nog alle kanten op kunnen en het toch gewoon lekker zonnig word. Vele gezinnetjes, stelletjes, senioren en jeugd op de been. Volle springkussen en terrasjes. Een grote oranje gezellige mierenhoop met vrolijke mensen.
In aanloop van de troonswisseling is er vele uren vergaderd, overlegd en gezweet over hoe het allemaal in te vullen en veilig te houden. Er is een Koninklijke waslijst aan formaliteiten die afgehandeld moet worden en binnen al die protocollen moet er ook nog een leuke twist verzonnen worden. Het koningshuis heeft de vele decennia aan tradities hoog te houden, terwijl de laatste jaren op elk beetje traditie en protocol commentaar is. Maar de Oranjes zijn niet voor een modern gat te vangen. Met de stijfheid van sommige tradities en formaliteiten weten ze goed om te gaan, en word het ogenschijnlijk soepeltjes afgehandeld.
Want daar is ons koningshuis heer en meester in. Een messcherp strak geregisseerde voorstelling waarin alle aspecten keurig aan bod komen, en er 16 miljoen Nederlanders gezamenlijk een traantje of pilsje wegpinken. Hoe onhandig Willem soms door de bocht komt, de twee dames houden de leiding over de BV Oranje. En ook al weten we dat Maxima de broek aan heeft, ze is de dag zelf zeer gedwee en zwijgzaam in beeld, zoals een goed echtgenoot betaamt. Willem in het middelpunt, Maxima als marmeren fundering daarachter. Wat mogen wij toch blij zijn met Bea en Max achter en voor de schermen. Royal-girl-power.
Zelfs het stuntelige Oranjecomité kreeg de Nederlander niet uit het veld geslagen. De ietwat te groot opgezette koningsspelen, een flop van een koningslied, diverse Andre’s op het Museumplein en kneuterige interviews van voormalig tennisers. Heerlijk om over te brommen en klagen allemaal.
Maar waarschijnlijk is zelfs dat door Bea en Max vooropgezet, want de meiden weten dat de Nederlander graag wat te zeiken heeft. Max belde met John Ewbank, of hij een bliksemafleider wilde maken. Een liedje of iets dergelijks, waar iedereen dan tegenaan kan schoppen, en we massaal vergeten om iets anders op stelten te zetten. Bea instrueerde Willem nog even; “blijven lachen! Wanneer heel Ahoy op het scherm voor je staat te zingen. Na morgen is het weer voorbij.”
En de was show mooi, het applaus oprecht en het bier lekker op temperatuur. Een dag om niet te vergeten. Geen onvertogen woord, geen relletjes, geen scheve gezichten. Zelfs het handjevol activisten dat zich in Amsterdam verzameld had was teleurgesteld; ook daar scheen de zon, waren er vlaggetjes en voldoende bier en wiet. Niks aan de hand, iedere Nederlander gezellig feestjes bouwen voor de nieuwe koning. Dat kunnen we prima, gewoon lekker jezelf zijn.
Zoals Joop van de Ende het mooi en sarcastisch samenvatte; “In 1980 waren er rellen, opstootjes en politieke bewogenheid, dit jaar hebben eigenlijk alleen maar het koningslied als dieptepunt.” Mooi gesproken Joop. Dat was precies van de meiden van Oranje bedoeld hadden!