Iedereen heeft er wel eens van gehoord, het CPB oftewel het rekenbureau van de overheid die de cijfers bekijkt en aan de hand daarvan met voorspellingen komt. Natuurlijk zijn cijfers belangrijk, en helpen ze om iets wat je niet zelf bedacht hebt, kracht bij te zetten. Maar het word toch tijd dat we de economie niet langer meer ceepeebeeén.
Gister werden de nieuwe CPB cijfers bekend en aan de tweede kamer gepresenteerd. De bottomline is dat er nog steeds bezuinigd moet worden en dat het nog steeds slechter gaat. In lijn met de nieuwe ramingen waren de fractievoorzitters en minister er als eerste bij om het verhaal over de broekriem en huishoudboekje verder uit te kauwen. De CPB cijfers hangen als een zwaard van Damocles boven de bestuurders en de verwachtingen voor het komende jaar.
Maar hoe zit dat dan toch met die cijfers? Er word een begrotingstekort verwacht van 3,4 in 2014. Nuchter en nieuwsgierig vraag ik me dan af wat is er dan 3.4? Het gaat om procenten natuurlijk, maar wie het rapport van het CPB verder leest staat er alleen in de samenvatting van de samenvatting dit getal genoemd. De meeste ramingen zijn helemaal niet zo toegespitst, het kan tussen de 2,6 en 3,9 procent liggen. Daarbij staan er nog zo veel meer ramingen en verwachtingen, die allemaal naar de zijkant van de onderhandelingstafel geschoven worden.
Neem nu de groei en het consumentenvertrouwen. Die twee beide zaken staan er niet rooskleurig voor, maar hebben niet direct met de begroting te maken. Het grote probleem van de groei en het consumentenvertrouwen zijn helemaal niet de burgers die geen cent meer hebben, het zijn de publieke figuren die geen centje vertrouwen meer uitstralen.
Wat elk ouder weet (niet uit eigen ervaring red.) is dat hoe je reageert bepalend is voor de reactie van je kind. Wanneer je opgroeiende ontdekkingsreiziger eens een rondje door de buurt fiets en voor de deur onderuit gaat, dan kan je op twee manieren reageren; Hysterisch naar buiten rennen en de schaafplek met veel tamtam inspecteren of je kind terug op de fiets helpen na een moederlijk kusje op de zere plek. Mama bepaald hoe zeer het doet door haar reactie. Of om het op een meer filosofische manier uit te beelden; je karakter word niet bepaald door hoe je valt, maar hoe je opstaat.
Het probleem van de politici, gestaafd met de cijfers van het CPB, is niet de schaafwond die we als economie hebben opgelopen, maar de aanstellerige manier waarop iedereen pessimistisch blijft doen. Als het CPB roept dat het tegen valt, en iedereen mee gaat klagen, ja, dan krijg je natuurlijk ook een slecht jaar.
Wat zou er gebeuren als er nu eens een rapport zou komen dat meld dat er gelukkig weer groei is, dat we de boei gerond zijn en dat we het komend jaar weer gaan uitgeven en investeren? Het gaat helemaal niet zo slecht met ons land, de vaart is er alleen uit. En zolang iedereen in de politiek gaat zoeken naar slechte cijfers, dan blijft het dus slecht. Sta op, kijk vooruit en breng de stemming er weer in. De economie heeft geen CPB cijfers nodig, we hebben een straaltje zon nodig!