Met het gevleugelde woord “historisch” zette Mark het akkoord in het juiste vakje. Elk historisch akkoord van het afgelopen jaar komt op het zelfde neer. Niet veel inhoud, niet veel nieuws, en niet veel steun…
“Dit is een historisch akkoord” Met een vriendelijke glimlach en gesteund door diverse vakbondbobo’s presenteerde premier Mark Rutte het sociaal akkoord rondom werknemers, werkgevers, en overheid. Terug in de schoolbanken, in de aula van een schijnbaar leeg schoolgebouw was er dan ineens een boel moois te vertellen over wat die deftige baasjes verdeeld hadden. Een groot aantal zaken uit het regeerakkoord van afgelopen herfst worde toch niet helemaal doorgevoerd, er blijft toch nog wat meer WW over en er moeten meer mensen aan een baan geholpen worden. Een oneerbiedig korte samenvatting van de persco, maar misschien is dat ook wel alles waar het over gegaan is.
Op zijn Hollands waren oppositie en media er weer als de kippen bij om het nog warme akkoord flink uit te dunnen en zich te positioneren. Termen als “wie gaat dat betalen” en “doorschuiven naar volgende generatie” waren veelvuldig te horen. Op het enthousiasme van Rutte werd nauwelijks gereageerd, de kritiek lag vooral op de dunne inhoud. Toch vond ik de reacties mild en vlak. Een partijleider van de oppositie zou zichzelf niet zijn als hij het niet beter zou kunnen, of hij er goedkeurend over zou spreken. Maar tussen de regels door voelde je dat ook de oppositie het vuur van de tong niet meer heeft.
Het akkoord is misschien niet het mooiste politieke wapenfeit van de afgelopen jaren, maar er word tenminste weer eens wat positiefs afgesproken. Het ging sinds tijden niet naar beneden, maar omhoog. En al zij het met kleine stapjes, er waren glimlachen te zien. Nu de regering eens aan tafel schoof met vakbonden van werkgevers en werknemers komt er ineens een akkoord met een positieve vibe. Er werd niet direct vuurwerk op het schoolplein afgestoken, maar er was wel een prettige ondertoon. Of anders gezegd; nu de regering eens met de werkende man aan tafel gaat zitten komt er een bescheiden maar opbeurend geluid! De werkende man zit natuurlijk niet op versobering en verzwaring te wachten, maar wil vooruit. En de toon is nog best wel positief. Waar de regering de afgelopen maanden vrijwel continu met tegenvallers en broekriemen aan komt, blijkt de werkende man best wel te willen, en gaat er nog steeds voor.
Ondanks het uitblijven van vuurwerk zijn er deze week toch echt wel mooie initiatieven besproken. En is duidelijk geworden dat er gewoon vooruit gekeken moet worden. Zelfs de oppositie voelde aan dat er dit keer even op de man gespeeld moest worden, en niet op de bal. En heel zachtjes. Alleen Geert, die kan ook wel een snickers gebruiken. Waar Geertje vroeger nog best eens met een strakke punchline uit de hoek kon komen, ging het dit keer in zijn reactie in een mooie vlotlopende volzin over tegenvaller-europa-imigratie-pvv-beter-tegen. Het akkoord Geert, het ging dit keer over de Hollandse arbeider en het akkoord. Dat negatieve werkt niet meer. De werkende Nederlander wil gewoon lekker aan het werk en zo snel mogelijk weer uit de crisis. Gewoon positief, niet teveel inhoud, niet teveel europa, en niet teveel akkoorden. Gewoon historisch doorgaan