Wanneer het schip water maakt, zijn er twee soorten schippers; zij die van het schip af duiken op zoek naar de kust, en zij die het schip induiken op zoek naar het lek.
Als een oliemannetje zie ik hem door de catacomben en smalle gangen van het regeringsgebouw schuiven, met achter hem aan een horde hongerige journalisten. Op zich een alledaags gebeuren, maar dit keer is het toch anders, Jan-Kees de Jager heeft niet de gebruikelijke stapels papier en uitpuilende ordners bij zich, maar slecht een paar A4-tjes; nonchalant gewikkeld in een ochtendkrantje met koffievlekken erop.
Jan-Kees heeft een missie! En voor deze missie zoekt hij voormannen en -vrouwen met daadkracht. Een begrip dat het afgelopen weekend, in de publieke opinie nog minder waard is geworden. Het klappen van de Catshuis-onderhandelingen is een feit. Een treurig feit waarbij gebleken is dat Geert Wilders zijn politieke geslepenheid boven het belang van de spek-en-bonen-coalitie heeft staan. Een feit ook waarbij gebleken is dat Rutte en Blok, zich -in tegenstelling tot de politiek correcte verbaasdheid- het bos in hebben laten sturen…
Jan-Kees is de ondernemer in de politieke arena, geen stemmingmakerij en politieke spelletjes; de BV Nederland, waarvan hij toch als directielid gezien mag worden, loopt uit de rails. Jan-Kees de Jager en Mark Rutte hebben in 1 week laten zien wat het verschil is tussen een politicus en een zelfstandig ondernemend burger! Zoals een oud gezegde uit ons vissersdorpje luid: “wanneer het schip water maakt, zijn er twee soorten schippers; zij die van het schip af duiken op zoek naar de kust, en zij die het schip induiken op zoek naar het lek.”
Mark gooide de grote stapel Catshuis-plannen bij Beatrix in de prullenbak, en Jan-Kees ging met slechts de samenvatting op pad. Op zoek naar een oplossing om zijn BV draaiende te houden. Met een gemeend opportunisme dook Jan-Kees het schip in om met een ieder die mee wilde helpen, het gat te dichten.
Met een schepje Groen, een vleugje liberaal en een bemoedigend Christenunie. Lukte het Jan-Kees om binnen 48 uur het gat te dichten. Een coalitie van partijen die het schip varende willen houden, en bereid zijn gebleken, daarvoor hun maatpak met partijkleurstropdasje nat te laten worden.
Zijn er er dan nu vanaf? Nee, nu het gat gedicht lijkt te zijn en er een handjevol politici het vertrouwen in de stuurmanskunst van de politiek enigszins hersteld heeft. Nu komt het erop aan wie de puts pakt en het water uit het schip, buitenboord schept. Rest mij toch nog de gedachte;
Twee succesvolle dagen in 1,5 jaar regering… Hoe zou het land er voor staan als de politici elke week twee dagen zo zouden samenwerken?!